To wspaniała, rozległa epopeja losĂłw polskich w dobie wojen napoleońskich, a zarazem solidnie udokumentowana panorama epoki, z pasjonującą analizą motywĂłw działań polskich bohaterĂłw wojen prowadzonych przez cesarza FrancuzĂłw, takich jak płk Jan Kozietulski, ks. JĂłzef Poniatowski, gen. Jan Henryk Dąbrowski.

Kiedy słyszymy o księciu Poniatowskim, automatycznie myślimy o romantycznym JĂłzefie, ktĂłry do dziś porywa do skoku swego konia przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie. Ale Stanisław August Poniatowski miał jeszcze drugiego bratanka - Stanisława i to w jego osobie właśnie widział przyszłego krĂłla Polski. To Stanisław za panowania swego stryja otrzymywał najwyższe godności, administrował ogromnymi połaciami Polski, reprezentował nasz kraj na dworach zagranicznych. Wierny do końca krĂłlowi został znienawidzony przez szlachtę i wyemigrował do Włoch jeszcze przed upadkiem szlacheckiej Rzeczypospolitej, gdzie zasłynął pĂłźniej jako filantrop i zbieracz dzieł sztuki. Znany też był ze swego temperamentu, potrafił nawet - obrażony o coś na papieża - urządzić mu podczas audiencji taką piekielną awanturę, jakiej Watykan nie przeżył od czasu najazdu Attyli. Stanisław Poniatowski rĂłżnił się pod każdym względem od swego sławnego kuzyna księcia JĂłzefa, ale był postacią rĂłwnie jak tamten interesującą i rĂłwnie charakterystyczną dla swego czasu. Dlaczego jednak znikł z wszelkich przekazĂłw swoich wspĂłłczesnych? Być może dlatego, że w wieku pięćdziesięciu lat zakochał się jak sztubak w prostej Włoszce i nie chciał zrezygnować z tego uczucia. Ta książka opowiada o nim i jego losach.